Klasa 125 bardzo często traktowana jest z przymrużeniem oka. Z tym, że twórcy YZF-R 125 o tym nie wiedzieli.

 To, co zwraca uwagę przy pierwszym kontakcie, poza niezwykle agresywną linią (kto wie, czy nie bardziej niż w starszych siostrach R3, R6 i R1), to niebywała dbałość o jakość materiałów i podzespołów. Plastiki, lakierowanie, wszystko wygląda dobrze. No, może poza zaślepką śruby pomiędzy przednim a tylnym siedzeniem, która aż się prosi, aby ja  podważyć w poszukiwaniu zamka kanapy. Ale poza tym? Rama jest stalowa, ale wygląda bardzo porządnie.